Για αιώνες, άτομα με Σύνδρομο Down έχουν αναφερθεί στην τέχνη, τη λογοτεχνία και την επιστήμη. Μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα, ωστόσο, ο John Langdon Down (Τζον Λάνγκντον Ντάουν), ένας Άγγλος γιατρός, δημοσίευσε μια ακριβή περιγραφή ενός ατόμου με Σύνδρομο Down. Ήταν αυτό το ακαδημαϊκό έργο (“Observations on an ethnic classification of idiots”), που δημοσιεύθηκε το 1866, που του έδωσε τον τίτλο του «Πατέρα» του Συνδρόμου. Αν και άλλοι άνθρωποι είχαν προηγουμένως αναγνωρίσει τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου, ο John Langdon Down ήταν αυτός που περιέγραψε την κατάσταση ως ξεχωριστή διαταραχή.
Ο όρος «Μογγολισμός
Λόγω κυρίως του προσώπου και του σχήματος των ματιών που είχαν έντονα τα χαρακτηριστικά της μογγολικής φυλής, αλλά και λόγω της χαμηλής νοημοσύνης, που την εποχή εκείνη ήταν πιστευτό ότι όσο μακρύτερα από την Ευρώπη βρίσκεται κάποιος, τόσο χαμηλότερη ήταν η νοημοσύνη του, οδήγησε τον John Langdon Down στην εισαγωγή του όρου “Μογγολοειδής ιδιώτης”. (Η λέξη ιδιώτης χρησιμοποιήθηκε με την αρχαιοελληνική σημασία του όρου, δηλαδή ηλίθιος). Για πάρα πολλά χρόνια ο όρος «Μογγολισμός» είχε καθιερωθεί, όμως σήμερα θεωρείται ηθικά ανεπίτρεπτος και επιστημονικά απαράδεκτος.
Οι αρχικές αιτιάσεις
Οι πρώτες αιτιάσεις στήριξαν την ύπαρξη του συνδρόμου σε διάφορες ασθένειες όπως η σύφιλη, η φυματίωση, ο αλκοολισμός του πατέρα, η επιληψία και άλλες. Η πρώτη διαπίστωση ότι το Σύνδρομο έχει σχέση με την ηλικία της μητέρας έγινε το 1909 και αποδόθηκε σε εκφύλιση του ωαρίου. Ωστόσο στην συνέχεια παρατηρήθηκε ότι η ηλικία δεν ήταν ο μοναδικός επιβαρυντικός παράγοντας, γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις βρέθηκε ότι υπήρχε κληρονομικότητα.
Η ανακάλυψη Λεζέν
Το 1959, ο Γάλλος γιατρός Jérôme Lejeune (Ζερόμ Λεζέν) αναγνώρισε το Σύνδρομο Down ως μια χρωμοσωμική διαταραχή. Αντί των συνηθισμένων 46 χρωμοσωμάτων που υπάρχουν σε κάθε κύτταρο, ο Lejeune παρατήρησε 47. Προσδιορίστηκε αργότερα ότι ένα επιπλέον αντίγραφο του χρωμοσώματος 21, οδηγεί στα χαρακτηριστικά του σύνδρομο Down. Το έτος 2000, μια διεθνής ομάδα επιστημόνων ταυτοποίησε καθένα από τα 329 γονίδια στο χρωμόσωμα 21. Αυτό το επίτευγμα άνοιξε την πόρτα σε μεγάλες εξελίξεις στην έρευνα για το Σύνδρομο Down.