Ήταν Μάρτιος του 2020. Και μάλιστα 21 Μαρτίου, η Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down. Η Αγγελική ήταν 2 ετών. Ζούσαμε περίεργες συνθήκες τότε, καθώς η πανδημία Covid είχε ανατρέψει τις συνθήκες σε όλον τον κόσμο και επηρέασε και την δική μας καθημερινότητα (τότε ξεκινούσε η 1η καραντίνα με πολύ αυστηρά μέτρα στην Ελλάδα).
Παρολαυτά, εκείνη τη μέρα έγραψα το παρακάτω γράμμα στην Αγγελική μου και αποφάσισα να το δημοσιεύσω στα social media. Ουσιαστικά ήταν και η 1η φορά που έγραψα ανοιχτά και δημόσια ότι η Αγγελική έχει Σύνδρομο Down.
“Αγαπημένη μου Αγγελική,
Σήμερα είναι μια ιδιαίτερη μέρα και σου γράφω γιατί θέλω να σου πω κάτι σημαντικό. Κάτι που υπερβαίνει τη δίνη των ημερών. Θέλω να σου πω πόσο θετικά έχεις επηρεάσει τη ζωή μου. Θέλω να σου πω για τον ιδιαίτερο τρόπο που είσαι “φτιαγμένη” και πόσο περήφανη είμαι για σένα.
Η μέρα που γεννήθηκες ήταν η πιο ευτυχισμένη της ζωής μου. Καθόλου εύκολη, καθόλου αναμενόμενη. Η “βιασύνη” της καισαρικής, οι επιπλοκές, τα ερωτηματικά και οι αμφιβολίες με βρήκαν τις πρώτες μέρες να “παλεύω” μακριά από την αγκαλίτσα σου. Βλέπεις, εσύ χρειάστηκε να μείνεις στην θερμοκοιτίδα κι εγώ, 2 χειρουργεία μετά, ακόμα προσπαθούσα για τα βασικά.
Κάθε φορά όμως που σε επισκεπτόμουν στην προσωρινή σου “φωλίτσα”, σε ένιωθα να μου λες: “Μανούλα, εγώ είμαι, το κοριτσάκι σου. Ελπίζω να με αγαπάς και να εξακολουθείς να νιώθεις τον χτύπο της καρδιάς μου. Θα σου αλλάξω για πάντα τη ζωή αρκεί να αποδεχθείς την δική μου. Είμαι ξεχωριστή, ναι. Αλλά όλα καλά, μανούλα, θα δεις.”
Ναι μωρό μου. Γιατί είσαι το Αγγελουδάκι μου! [Και κάπως έτσι απέκτησες το όνομά σου, Αγγελική-Μαρία].
Ο Θεός σου έδωσε ένα σπάνιο δώρο. Λέγεται Τρισωμία 21. Σε “προίκισε” με ένα παραπάνω αντίγραφο στο 21ο χρωμόσωμα στο DNA σου. Δεν ξέρω πώς κατάφερε να χωρέσει τόση αγάπη σ’ ένα μικροσκοπικό χρωμόσωμα, αλλά το έκανε.
Κάθε μέρα προσπαθείς τόσο μεθοδικά αλλά και τόσο παθιασμένα για το παραμικρό. Για ό,τι θεωρείται δεδομένο για τους περισσότερους. Που για σένα όμως δεν είναι. Κάθε φορά που καταφέρνεις κάτι, χειροκροτείς τον εαυτό σου. Μέσα από την απλότητά σου, έχεις φοβερή επίγνωση για όλα. Είσαι δυνατή. Και το μόνο που ζητάς, για να καταφέρεις κάτι, είναι λίγο χρόνο παραπάνω – ή και πολύ. Καρδιά μου, έχεις όσο χρόνο θέλεις! Αυτό να το θυμάσαι. Δεν έχει σημασία πόσο γρήγορα θα πετύχεις αυτό που θέλεις, αρκεί να έχεις όνειρα και στόχους. Εγώ, δίπλα σου, θα σε καμαρώνω και θα σε στηρίζω σε κάθε σου βήμα. Και μέσα από σένα, όλα τα “γενναία” παιδιά του κόσμου.
Είσαι το μεγαλείο της ζωής και όσες δυσκολίες πέρασα πριν τον ερχομό σου απέκτησαν νόημα. Γιατί με προετοίμαζαν για κάτι πολύ σπουδαίο. Για σένα! Είσαι η πριγκίπισσά μου. Είσαι ευλογία. Και ξέρω ότι θα αλλάξεις αυτόν τον κόσμο με τον τρόπο σου. Όσοι σε συναντούν, αργά ή γρήγορα, νιώθουν τη μαγεία σου. Που ξεπερνά τους ίδιους και ό,τι θεωρούν ως δεδομένο. Είμαι τόσο περήφανη για την οικογένεια και τους φίλους μας, που με ανοιχτό μυαλό και ζεστή καρδιά, σε υποδέχθηκαν με περίσσεια αγάπη.
Σ’ ευχαριστώ που μ’ αγαπάς, παρόλες τις αδυναμίες μου. Είσαι η χαρά της ζωής. Είσαι πηγή έμπνευσης. Είσαι η κινητήρια δύναμή μου.
Με απεριόριστη αγάπη και αδιαπραγμάτευτη πίστη σε σένα,
Η μαμά σου”
Happy #WorldDownSyndromeDay
*Εύχομαι να το διαβάσεις αυτό το γράμμα όταν μεγαλώσεις και να είσαι όσο UNSTOPPABLE είσαι και τώρα, που είσαι μόλις 2 ετών!